سی روز برای متوقف شدن در خود و اندیشیدن به حقیقت محض و جاودانه.....

ما انسانها همگی در عصری نفس میکشیم که سرعت جابه جایی انسانها واطلاعات و خودروها روز به روز بیشتر میشه...و انسان هم برای عقب نماندن از این قافله هر روز شتابش بیشتر میشه.

اما در همین عصر شتاب هنوز سی روز وجود داره که انسانها ناگهان سرعتشون رو کم میکنند حتی بعضی متوقف میشوند و فرصتی میابند که به اطراف دقیق تر بنگرند....تازه در این سی روز خیلی ها میفهمند گرسنگی یعنی چه و ان عابر پیاده ای که به طلب نوشیدن اب در خانه ای را میزند چه احساسی دارد...!!!دراین سی روزخیلی ها میفهمند عجله انقدرها هم که تبلیغ میکنند ضروری نیست و ساعت واقعی دنیا هرگز تندتر از انچه باید نمیچرخد!!!در این سی روز انسان میفهمه که اونقدرها هم که فکر میکرده تنها نیست و مهربانی هنوز در دلها نمرده...

در این سی روز فرصت ایستادن و توقف و تماشا کردن را نباید به هیچ قیمتی از دست داد....در این سی روز درک میکنیم که عجله و شتاب مارا به جایی نمیرساند و بعضی وقتا با ایستادن و توقف  میتوان به مقصد رسید...قدر سی روز رمضان را بدانیم.